Nie wsiadłam do wehikułu czasu, tylko do zwykłego, rzymskiego metra linii A. Z Piazza di Spagna zawiozło mnie ono wprost do jednego z najsłynniejszych studiów filmowych świata – a wydawać by się mogło, że cofnęłam się do dalekiej przeszłości.
Nigdzie nie marznie się tak, jak nad Morzem Śródziemnym. Czyżby Południowcy mieli inną percepcję chłodu?
Czy w Boże Narodzenie rzeczywiście cofamy się tylko o dwa tysiące lat, do Betlejem? A może i w tym wypadku wszystkie drogi prowadzą do Rzymu, i to w jeszcze dawniejsze czasy?
Moja rozmowa z Sandrem Veronesim musi rozpocząć się od podziękowania. Od szczerego „dziękuję” – za to, że od samego początku pozwolił mi na przeżycie niezwykłych emocji…
Tego dnia w Rzymie lało jak z cebra. Deszcz nie dawał spokoju, zalewał metro, wciskał się do butów, zacinał pod parasole i przenikał pod kurtki. W pewnej kaplicy było jednak ciepło i sucho, a wśród jasnego kamienia w ciszy rodził się Cud.
Szykuję się do pierwszych wojaży z drugą córą. Punktem obowiązkowym będą oczywiście Ateny.
W krótkie listopadowe dni, które nie wiadomo kiedy zamieniają się w noc, przywykliśmy do marudzenia. Że zimno, że chce się spać, że budzik dzwoni rano w nieskończoność, a my musimy ratować się hektolitrami kawy. Że naszemu organizmowi brakuje witaminy D. Że niby wszystko dobrze, idą święta, świat się cieszy, tylko szkoda, że ktoś wyłączył słońce…
Neve Tzedek jest dzielnicą położoną w południowej części Tel Awiwu, zbudowaną w latach osiemdziesiątych XIX wieku. W niewielkim oddaleniu od morza przycupnęły niewysokie, kolorowe budynki, usytuowane wzdłuż wąskich uliczek. Założyciele dzielnicy chcieli, by żyło się tu lepiej, inaczej, bez pośpiechu, dlatego nazwali osiedle Oazą Sprawiedliwości. Tak przynajmniej podają encyklopedie. Relata refero.
Przyzwyczailiśmy się myśleć o Italii jako miejscu pełnym słońca, pięknych pejzaży, gościnnych mieszkańców i dobrej energii. Okazuje się jednak, że i tu musi istnieć wyjątek, który potwierdzi regułę. Wyjątek ten nazywa się Poveglia. Jest niewielką wyspą położoną między Wenecją a Lido i uważa się go za najbardziej nawiedzone, przesycone złymi wibracjami miejsce na świecie.
